سلام

نام من چادر است ..

نام مادرم حجاب و پدرم عفاف است..

روزگارم بد است و از همه شما دلگیرم..

شما از من که میراث خانمی پهلو شکسته هستم خوب محفاظت نکردید ، هیچ وقت یادم نمی رود،…

از کوچه تا بین در و دیوار همیشه همراهش بودم وقتی زمین خورد ، خاکی شدم…

وقتی سیلی خورد ، در صورتش بودم ،وقتی بین در و دیوار محسنش سقط شد، خونی شدم…

خوب می دانم چه دردی کشید تا من را برای شما به ارث گذارد،و شما با من چکار کردید…؟

شما کار را به جایی رساندید که می خواهند  مرا با زور بگیر و ببرند به دیگران قالب کنند

و من خوب می دانم چرا کارم به اینجا کشیده شده . …

از شماست که برماست..

منبع : درد دل یک چادر | حجاب برتر 

به روی ندیده ات قسم چشمان عاشقم در پی واژه ای می گردند تا نامت را صدا کنند ...

اما چه کند واژه ها و چه بی معناست هر واژه ای در برابر معنای وجودت ...

از مهربانی « م » می چینم ...

از هدایت « ه » را ...

از دادگری « د » را ...

و از یوسف گمگشته « ی » را ...

و گاهی که دلم به اندازه ی تمام غروب ها می گیرد ...

و من از تراکم سیاه ابرها می ترسم ...

و هیچ کس مهربانتر از تو نیست صدا می زنم ...

کجاست آن یوسف گمگشته مهربانی که چراغ هدایت به دست در زمین دادگری کند ؟

کجاست مهـدی ... ؟

مرا در یاب ...

در انتظارت هستم و خواهم بود ... بیا ... بیا ...

مهدیا دل شکسته ام را به تو می سپارم ... دلدارم تو باش

« به امید روز ظهور »

می گویند سیاهی چادرم چشم را می زند !

چشم آدم های حریص و هرزه را ...

چشم را که هیچ!

خبر ندارند تازگی ها دل را هم می زند!

دل آدم های مریض و بیمار دل را !

از شما چه پنهان چادرم دست و پا گیر هم هست !

دست و پای بی بندو باری را می بندد.

چادر برای کسانی است که نمی خواهند عزت آخرتشان را به بهای ناچیز لبخندهای هرزه بفروشند!

چادرم سند بندگی و عبودیتم را امضا می کند!