الگوی زنان مسلمان فاطمه است

فاطمه علیها السلام گلی بود که زودتر از موقع پژمرده شد وبهاری بود که پیش از وقت به خزان گرائید هر چند عمر آن حضرت کوتاه بود ولی در اینمدت کوتاه آن بانوی گرامی چه سختی ها و مشقتها که ندیده و چه ظلم و ستمها را که تحمل نفرموده !

غاصبین خلافت و معاندین خاندان رسالت احترامش را مراعات نکردند واز ارث قانونی محرومش ساختند  آتش بخانه اش افکندند و فاطمه علیها سلام تمام این اعمال را با وضعی عجیب که موجب حیرت است تحمل فرمود برای احقاق حق قیام کرد بیانات و سخنرانی را ایراد فرمود مدینه وجامعه مسلمانان آنروز را تکان داد .

زندگانی آن بانوی گرامی بایستی سرمشق کلیه زنان عالم بویژه زنهای مسلمان قرار بگیرد . عبادت و خدا پرستی ، عفت ، پاکدامنی ، کمک به دیگران وبینوایان و صد ها امثال دیگرکه زندگانی یکتا دختر گرامی پیامبر عزیزمان را تشکیل می دهد ، بایستی جدا مورد توجه بانوان قرار بگیرد سعادت و خوشبختی آنها منوط به این است که راهی را آن حضرت می پیمود ، گام بردارند البته سوگواری در مظلومیت و مصیبتهای وارده بر آن وجود عزیز شایسته وبایسته است .

ولی از آن لازم تر و واجب تر پیروی وتبعیت از اعمال و رفتار و  گفتار بانوی نمونه اسلام میباشد . رسول اکرم (ص) وائمه اطهار علیهم السلام هر یک سر مشقی برای مردان مسلمان به شمار می روند ، ولی برای نمونه ، برای زنان مسلمان ، مکتب اسلام فاطمه علیها السلام را تربیت وپرورش داده است.   

                           تادر بیت الحرام از آتش بیگانه سوخت            کعبه ویران شد از صاحبخانه سوخت

                           شمع بزم آفرینش با هزاران اشک و آه          شد چنان کز دود آهش سینه کاشانه سوخت

                           آتشی در بیت معمور ولایت شعله زد              تا اب زانشعله هر معمور وهر ویرانه سوخت

                           آه از آن پیمان شکن کز کینه خم غدیر            آتشی افروخت تا هم خم وهم پیمانه سوخت

                             کرکس دون پنجه زد بر روی طاووس ازل            عالمی از حسرت آن جلوه مستانه سوخت

وفات جانگداز کریمه اهل بیت عالمه بی معلمه حضرت فاطمه معصومه (س) بر محضر حضرت بقیه الله وتمام شیعیان جهان تسلیت باد.

فرخنده میلاد خاتم المرسلین محمد بن عبدالله (ص) و میلاد مسعود ششمین پیشوای جهان تشیع حضرت امام جعفر صادق (ع) بر عاشقان مبارک باد .  

تولد پیامبر اسلام ، محمد (ص)

محمد (ص) جمعه 17 ربیع الاول سال 53 قبل از هجرت در سرزمین مکه چشم به جهان گشود . پدرش عبدالله از فرزندان حضرت اسماعیل بود  که پیش از آن که نوزاد خود را ببیند ، چشم از جهان فرو بست ، مادرش آمنه از زنان پارسای آن زمان بود .

محمد رابه یکی از زنان پاکدامن به نام "حلیمه " سپردند تا او را شیر دهد ونیز از او پرستاری کند . یک روز محمد که سنش هنوز از چهار سال نگذ شته بود از  حلیمه خواست که همرا برادران هم شیر خویش ، به صحرا برود ، حلیمه می گوید : فردای آن روز ، محمد را شستم و خرمن گیسوانش را روغن زدم ، به چشمانش سرمه کشیدم ویک مهر ایمانی بر نخ آویختم و به گردنش انداختم تا از دیو صحرا او را گزندی نرسد ! اما محمد مهر را از گردن باز کرد و چنین گفت : مادر جان آرام باش ! خدای من با من مرا نگهبان است «مَهلا ً با اُمّاه فَاِنَّ مَعی مَن یحفِظُنی».

آری او از کودکی مورد عنایت و لطف خدا بود و پیوسته به یاری فرشتگان و به کمک الهام ، به کارهایی که به هنجار بود راهنمایی می شد .

سیمای محمد (ص)

همان طوری که ولادت پیامبر اسلام (ص) وحوادث بعد از آن فوق العاده بود و از شخصیت و عظمت او حکایت می کرد همچنین گفتار وکردار دوران کودکی آن حضرت او را از سایر کودکان ممتاز می ساخت به طوری که عبد المطلب  به این حقیقت واقف گشته و حضرتش را فوق العاده احترام می کرد . ابو طالب عمو محمد (ص) می گفت : هرگز از محمد (ص) دروغ ، کار ناشایست وجاهلانه ندیدیم، نه بیجا می خندیدند ونه سخن بی هوده می گفتند و بیشتر تنها بود .

هنگامی که محمد (ص) هفت ساله بود یهود گفتند ما در کتاب هایمان خوانده ایم که پیامبر اسلام از غذای حرام و شبهه دار اجتناب می نمایند خوب است او را امتحان کنیم ، لذا مرغی ربودند و برای ابو طالب فرستادند ، همه از آن خوردند چون نمی دانستند ، ولی محمد (ص) به آن دست نزد وقتی علت آن را پرسیدند ، در جواب فرمود : آن حرام است و خداوند مرا از حرام حفظ می نماید ........ سپس مرغ همسایه را گرفته به خیال اینکه بعداً پولش را بپردازند آن حضرت باز هم میل نکردند و فرمودند این غذا شبه ناک است و..........  آنگاه یهود گفتند این طفل دارای شان و مقام ارجمنی است .

بزرگ قریش « عبد المطلب » بامحمد(ص) مانند سایر کودکان رفتار نمی کرد ، بلکه برای او مقام و رتبه ای رفیع قائل بود . هنگامی که عبدالمطلب جایگاهی در کنار کعبه ترتیب می داد و فرزندانش اطراف جایگاه مخصوص را احاطه می کردند عظمت وابهت او مانع بود که شخصی به آنجا وارد شود ، ولی محمد (ص) مقهور آن جلال و جبروت نمی شد و یکراست به جایگاه مخصوص می رفت.

عبدالمطلب به فرزندانش که مانع ورود محمد (ص) می شدند می گفت : پسرم را رها کنید ، به خدا سوگند او دارای شان عظیمی است ......

آنگاه محمد(ص) با بزرگ قریش ، عبدالمطلب می نشست و با او سخن می گفت.